یک ابر اختصاصی، خدمات رایانش ابری را برای کاربران مجاز در اینترنت یا شبکه داخلی فراهم می کند. از آنجایی که فقط توسط یک گروه مشخص از کاربران استفاده می شود، ابر اختصاصی نیز به عنوان یک ابر شرکت یا ابر داخلی تعریف می شود. کاربران ابر خصوصی از مزایای رایانش ابری، مانند مقیاس پذیری و انعطاف پذیری، و همچنین از گزینه های کنترل و انطباق بیشتری که ابر خصوصی می تواند ارائه دهد، بهره مند شوند.

ابر اختصاصی: تعریف

ابر اختصاصی شامل خدمات محاسباتی است که در دسترس عموم نیست، فقط کاربران انتخاب شده. در مقایسه با ابر عمومی، ارائه دهنده متناظر منابع مخصوصی برای این منظور ارائه می دهد. ابرهای اختصاصی را می توان از طریق اینترنت و یا یک شبکه داخلی خصوصی مشاهده کرد. خدمات ابر اختصاصی به طور خاص برای پاسخگویی به نیازهای کسب و کار طراحی شده است. زیرساخت ابر خصوصی به طور مستقیم در سایت در شرکت یا مرکز داده ارائه دهنده خدمات میزبانی می شود که سطح بالایی از امنیت را تضمین می کند. اجزای و خدمات فردی به شرکت مربوطه طراحی شده اند – کامپیوتر، ذخیره سازی و عملیات شبکه می تواند به صورت جداگانه انطباق یابد.

چگونه یک ابر اختصاصی کار می کند؟

بنیاد فنی ابر اختصاصی مجازی سازی است. استراتژی های تجسم مدرن امکان جدا کردن خدمات فناوری اطلاعات و منابع از دستگاه های فیزیکی را فراهم می کند. برنامه های کاربردی دیگر نباید به صورت محلی در دستگاه ها یا سرور مجازی اجرا شوند، در عوض می توان آنها را عملا در فضای ابری قرار داد. یک ابر خصوصی یک راه حل ایده آل برای شرکت هایی است که باید با شرایط سخت امنیتی داده ها و نیازهای پردازش مطابقت داشته باشند. در مقایسه با ابر عمومی، ابرهای اختصاصی نه تنها به میزان قابل توجهی بالاتر از امنیت و کنترل، بلکه همچنین یک برنامه انعطاف پذیر ارائه می دهند، زیرا خدمات بر اساس الزامات فردی شرکت مقیاس پذیری شده اند، که کار کارآمدتری را به کار می گیرد.

کاربران مجاز می توانند از طریق اینترانت شرکت یا از طریق یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) به برنامه های ابر اختصاصی دسترسی پیدا کنند. برای این منظور کاربران برای دسترسی به سرویس های ابری با حقوق احراز هویت لازم ارائه می شوند. به عنوان مثال، دسترسی خارجی به یک ابر خصوصی توسط یک فایروال محافظت می شود. به سادگی، فایروال از رایانه های شخصی یا کل شبکه کامپیوتری از دسترسی غیرمجاز خارجی محافظت می کند.

انواع مختلف ابر اختصاصی

ابر اختصاصی می تواند به چهار نوع مختلف تقسیم شود:

• ابر اختصاصی داخلی: این شرکت زیرساخت فناوری اطلاعات خود را برای خدمات ابری خود اداره می کند.
• ابر اختصاصی مدیریت شده: زیرساخت فناوری ابر میزبان داخلی است، اما توسط یک ارائه دهنده خارجی مدیریت می شود. این شرکت ها را قادر می سازد تا از انعطاف پذیری و قابلیت سفارشی سازی ابر بهره ببرند، که عملکرد آنها به نیازهای مشتری توسط ارائه دهنده متناسب است. این افزایش بهره وری را افزایش می دهد و شرکت ها همواره یک شریک تماس قابل اعتماد برای همه مسائل مربوط به ابر دارند.
• ابر اختصاصی میزبانی شده: ابر اختصاصی میزبانی شده در مرکز داده خارجی ارائه دهنده سرویس ابری قرار دارد. این ارائه دهنده ابر را از طرف شرکت مدیریت می کند و کاربران را با برنامه های مناسب فراهم می کند.
• ابر اختصاصی جامعه: ابر خصوصی جامعه، یک شکل خاص از ابر خصوصی است. شرکت های چندگانه می توانند به یک سرور مجازی ایران مشترک دسترسی پیدا کنند. شرکت ها معمولا از همان صنایع هستند یا بخشی از یک گروه شرکت هستند. به همین دلیل است که ابر خصوصی جامعه نیز به عنوان یک ابر صنعتی مشخص می شود.

ایجاد یک ابر اختصاصی نیاز به مقدار زیادی دانش فنی دارد و اغلب شرکتها و شرکتها هزینه زیادی را صرف هزینه و زمان می کنند. در اکثر شرکت های کوچک و متوسط، این تنها در فرم محدود موجود است که می تواند یک ابر اختصاصی را یک چالش واقعی تبدیل کند. در این موارد، ابر اختصاصی مدیریت شده یا میزبان ارزان ترین انتخاب برای کسب و کار است.