نصب Docker در Ubuntu

سربار کمتر

استفاده از ماشین‌های مجازی به شما اجازه می‌دهد تا بدون محدودیت محیط مورد نیاز خود را گسترش دهید. می‌دانیم ماشین مجازی به‌گونه‌ای عمل می‌کند که به سیستم‌عامل اصلی شما صدمه‌ای وارد نمی‌کند: همانند کامپیوتری در کنار کامپیوتر شما عمل می‌کند و می‌توان از هر چند سیستم‌عامل مورد نیاز استفاده کرد.

اما لازم به ذکر است برای فراهم‌کردن این محیط، نیاز به انجام فرآیندهای بیشتر بر روی (Cpu)، حافظه، فضای دیسک بیشتر و … دارد که همه‌ی این‌ها سبب ایجاد سربار برای سیستم می‌شود. داکر یک ماشین مجازی نیست و خود را شبیه به یک سیستم مجزا در کامپیوتر شما نشان نمی‌دهد تا از منابع استفاده کند و سرعت سیستم را پایین بیاورد. به‌جای آن از یک راه حل هوشمندانه استفاده می‌کند. بدین صورت که از طریق کرنل لینوکس به برنامه‌ها و … دسترسی پیدا می‌کند و فرآیندهای لازم را اجرا می‌کند. به‌این ترتیب کارآیی بهبود می‌یابد و سرعت سیستم کاهش نمی‌یابد.

پکیج و بسته‌بندی

طراحی داکر به‌گونه‌ای است که تمام پیش‌نیازها، ابزار و تنظیمات آن در خود پکیج داکر وجود دارد و شما می‌توانید در هر پلتفرمی از آن بهره ببرید. این ویژگی سبب می‌شود تا از سردرگمی برای پیدا کردن نیازها و نصب آن‌ها طبق نسخه پشتیبانی‌کننده و … رها شوید.

کاربرد گرایی

همان‌طور که گفته شد، ماشین‌های مجازی بسیاری برای مجازی‌سازی وجود دارد، اما بیشتر آن‌ها سرور گرا هستند و براساس سرور طراحی گردیده‌اند و صرفاً ادمین توانایی کار با آن‌ها را دارد. درحالی‌که داکر بر پایه‌ی اپلیکیشن بنا شده است و علاوه بر ادمین، برنامه‌نویسان نیز توانایی استفاده و بهره‌وری از آن را دارند.

حفظ کدهای ورژن

تقریبا تمام برنامه‌نویسان با این مشکل رو‌به‌رو شده‌اند که با رفع یک باگ از برنامه ممکن است چند باگ جدید پدیدار شود. به‌منظور جلوگیری از ایجاد باگ و خطاهای زیاد، داکر یک ویژگی تعبیه کرده است که هنگام آپدیت و به‌روز‌رسانی به نسخه بالاتر ویژگی‌های ورژن اصلی حفظ گردد و فقط ویژگی‌هایی که برای نسخه بالاتر تعبیه شده است، به‌روز‌رسانی و اضافه گردد و تمام قطعه کدها از اول نوشته نشود.

رجیستری عمومی

رجیستر کردن داکر یک راه ساده برای به اشتراک گذاشتن کدهای خود با جامعه است و دیگر برنامه‌نویسان نیز می‌توانند از آن‌ها بهره ببرند. می‌توان سرویس کامل یا حتی (wordpress) نصب شده را نیز به طور کامل به اشتراک گذشت.

مراحل نصب Docker در Ubuntu

یکی دیگر از دلایل محبوبیت داکر نصب و راه‌اندازی ساده آن است. تا زمانی‌که اتصال اینترنت داشته باشید، می‌توانید با چند فرمان ساده (apt-get) داکر را نصب کنید. پیش از نصب مطمئن شوید که سیستم شما ۶۴ بیت است و کرنل لینوکس شما ورژن ۳.۱۰ یا بالاتر از آن است. برای چک کردن ورژن کرنل از دستور زیر می‌توانید استفاده کنید:

uname -r

حال باید منابع سیستم را به‌روزرسانی کنید:

sudo apt-get update

برای این‌که مطمئن شویم (apt) می‌تواند پکیج ما را از طریق (https- وca-certification) نصب کند، کد زیر را اجرا می‌کنیم:

sudo apt-get install apt-transport-https ca-certificates

قدم بعدی نصب کلید (GPG) است؛ این یک سیستم است که سبب می‌شود (apt) بتواند پکیج‌ها و کدهای داکر را رمزگشایی کند و از آن‌ها بتواند استفاده کند. ابتدا کد زیر را وارد کنید:

sudo apt-key adv --keyserver hkp://p80.pool.sks-keyservers.net:80 --recv-keys 58118E89F3A912897C070ADBF76221572C52609D

سپس بایست منبع داکر را با ایجاد یک فایل (/etc/apt/sources.list.d/docker.lis) به منابع اضافه کنیم. می‌توان از قطعه کد زیر استفاده کرد:

sudo -i

echo "deb https://apt.dockerproject.org/repo ubuntu-xenial main" > /etc/apt/sources.list.d/docker.list

exit

اکنون مجدداً (apt) را به‌روز‌رسانی می‌کنیم:

sudo apt-get update

اگر پیش از این داکر را نصب کرده‌اید، با دستور زیر آن را به‌روزرسانی کنید:

sudo apt-get purge lxc-docker

می‌توان چک کرد که (apt) از یک منبع درست استفاده می‌کند:

apt-cache policy docker-engine

می‌توان با دستور زیر ملزومات نصب داکر را نصب کنید:

sudo apt-get install linux-image-extra-$(uname -r) linux-image-extra-virtua

در نهایت اکنون می‌توانیم داکر را نصب کنیم:

sudo apt-get install docker-engine

اقدامات لازم پس از نصب داکر

پس از اتمام نصب نیاز است تا سیستم ریبوت شود. برای تست کردن از درست نصب کردن داکر از این دستور استفاده می‌کنیم:

sudo docker run hello-world

پس از آن پیغامی نمایش داده می‌شود که بیان‌گر نصب درست داکر بوده است.

This message shows that your installation appears to be working correctly.

قدم بعدی پس از نصب داکر، نصب ابزارهای آن است. این ابزارها برای اجرای اپلیکیشن‌های داکر و استفاده از آن‌ها بسیار مفیدند. این ابزار به‌طور پیش‌فرض بر روی اوبونتو قرار ندارند و باید آن‌ها را از منبع (GitHub) دریافت و نصب کنید.

sudo
curl -L https://github.com/docker/
compose/releases/download/1.8.1/docker-compose-`uname -s`-`uname -m` > /usr/local/bin/docker-compose
chmod +x /usr/local/bin/docker-compose
exit

پس از اتمام می‌توان (wordpress) را نصب کرد.

git clone https://github.com/visiblevc/wordpress-starter your-project-name
cd your-project-name
docker-compose up

با اجرای این دستورات داکر شروع به کار می‌کند تا تمام نیازهای دیتابیس و همچنین wordpress را نصب کند.

قدم بعدی به‌‎اشتراک گذاشتن دایرکتوری‌ها بین کامپیوتر و داکر است که به شما اجازه می‌دهد تا ماشین شما بتواند فایل‌ها را در آن پکیج اجرا کند. با استفاده از فایل (docker-compose.yml) می‌توان دایرکتوری‌ها را کنترل کرد. فایل‌های (Yum)، فایل‌هایی حاوی تمام تنظیماتی هستند که شما به آن نیاز دارید. این فایل را در یک ادیتور باز کنید و “Volumes” را در آن پیدا کنید سپس محتویات آن را با زیر عوض کنید:

./data:/data
./wp-content/themes/the-theme:/app/wp-content/themes/the-theme

پس از آن آدرس دایرکتوری شما به (/app/wp-content/themes/the-theme) تغییر خواهد یافت.