معرفی پروتکلهای مسیریابی

معرفی پروتکلهای مسیریابی

با شما هستیم با معرفی پروتکلهای مسیریابی در خدمت شما خواهیم بود تا انتهای این مطلب ما را همراهی کنید. و یا با  محیط آن آشنا گردید به مطالعه این مطللب بپردازید.

بکاپ منظم روزانه هفتگی ماهانه در یک سرور مجزا از مزیت نگارنوین نسبت به سایرین می باشد.

شرکت نگارنوین با همت بهترین کارشناس های قوی به شما کاربران و مشتریهای عزیز خدمت رسانی میکند تا هرچه آسان تر و بهتر به درخواست های خود برسید.

Routing یا مسیریابی

روشی است برای انتخاب مسیرهای شبکه های غیر محلی و همچنین هدایت پکت به آن شبکه ها که این کار به دو روش انجام میگیرد:

۱- Static Routing

۲- Dynamic Routing

در static routing ها باید بصورت دستی مسیر دستیابی به مقصد را به روتر معرفی کنیم در واقع می بایست به روتر Next hop بعدی برای رسیدن به مقصد معرفی گردد. این روش برای شبکه های کوچک جوابگو است اما در پشتیبانی شبکه های بزرگ با مشکل مواجه خواهیم شد.

در این مقاله کالج اورست قصد دارد Dynamic routing ها را معرفی کرده، با انواع Dynamic routing protocol ها آشنا شویم و در نهایت یکی از آن ها را بررسی کنیم.

در روش دوم مسیریابی به صورت دستی انجام نمی گیرد بلکه به صورت داینامیک و بوسیله Dynamic Routing Protocol ها انجام می شود.

پروتکل های مسیریابی (Dynamic routing protocol) را می توان از منظر های مختلف به دسته های گوناگون تقسیم کرد:

* دسته ی اول:

۱- IGP (Interior Gateway Protocol): RIP ، IGRP، EIGRP ، IS-IS،OSPF

۲- EGP (Exterior Gateway Protocol): BGP.

* دسته ی دوم:

۱- Distance Vector: IGRP، RIP

۲- Link State: OSPF

۳- Hybrid: EIGRP

۴- Path Vector: BGP

* دسته ی سوم:

روتینگ پروتکل های استاندارد: OSPF،IS-IS،RIP

روتینگ پروتکل های انحصاری: IGRP،EIGRP

Distance Vector :

در این روش بهترین مسیر به یک شبکه راه دور بر اساس مسافت تعیین می شود. به فاصله هر روتر با روتر بعدیش Hop گفته می شود. ملاک انتخاب بهترین مسیر در این پروتکل ها Hop Count می باشد. مسیری که دارای تعداد Hop کمتری به شبکه مورد نظر باشد، بعنوان بهترین مسیر انتخاب خواهد شد. در پروتکل های مسیر یابی Distance Vector هر روتر تنها تا روترهای همسایه را می بیند و هیچ اطلاعی از توپولوژی شبکه ندارد.

 Link State :

در این روش نسبت به Distance Vector از الگوریتم های پیچیده تری استفاده میشود. در پروتکل های Link- State هر روتر جزئیات توپولوژی شبکه را می داند و برای انتخاب بهترین مسیر معیارهایی مثل: Load، Reliability ،Delay،Bandwidth را در نظر میگیرد و عددی بعنوان Cost را محاسبه میکند و در نهایت مسیری را که Cost کمتری دارد را انتخاب میکند.

Hybrid :

این دسته از پروتکل ها از دو ویژگی پروتکل های بالا استفاده می کنند. در واقع مزایای هر یک از پروتکل های بالا را در بر می گیرند. از قدرت پردازش روتر ها در روش Distance Vector و قابلیت بهینه سازی Routing Table ها در روشLink- State ، بهره می برند. امروزه همه شبکه های بزرگ از پروتکل های Hybrid استفاده میکنند.

پروتکل مسیریابی EIGRP

کاموا

EIGRP مخفف Enhanced Interior Gateway Routing Protocol است. شرکت سیسکو در سال ۱۹۸۸ نسخه پیشرفته تر پروتکل IGRP را که EIGRP نام داشت، ارایه کرد. این پروتکل تا سال ۲۰۱۳ بعنوان پروتکل انحصاری سیسکو بود و تنها بر روی تجهیزات این شرکت قابل استفاده بود. این شرکت در سال ۲۰۱۳ پروتکل EIGRP را بعنوان یک پروتکل استاندارد معرفی کرد.

اگر قصد دارید از EIGRP به عنوان روتینگ پروتکل منتخب برای شبکه ی درونی خود استفاده کنید نیاز است تا با مفهومی به نام AS یا Autonomous system آشنا شوید. تمامی روترهایی که قرار است از پروتکل EIGRP برای روتینگ خود استفاده کنند باید درون یک AS باشند تا بتوانند شبکه‌های خود را به یکدیگر معرفی کنند یا به اصطلاح با یکدیگر همسایه شوند. این عدد می‌تواند مقداری بین ۱ تا ۶۵۵۳۵ داشته باشد. روترها بعد از فعال شدن پروتکل EIGRP به طور خودکار به ip مالتی کست ۲۲۴٫۰٫۰٫۱۰ پکت‌هایی با نام Hello packets و update & partial Packets را ارسال می‌کنند. روترها با ارسال hello packets ، مواردی مانند Router id و شماره ی AS خود را برای یکدیگر ارسال می‌کنند اگر شماره ی AS انها با یکدیگر برابر بود روتر ها فاز همسایه شدن را طی کرده اند. روتر ها hello packets ها را در بازه ی زمانی ۵ ثانیه در lan و ۶۰ ثانیه در wan برای یکدیگر ارسال می‌کنند. روترها در lan حدود ۱۵ ثانیه منتظر دریافت hello packets و در wan مقدار ۱۸۰ ثانیه منتظر می‌مانند.

hello time

پس می‌توان گفت hello time در lan مقدار ۵ ثانیه و در wan مقدار ۶۰  ثانیه است و hold time درون lan  مقدار ۱۵ثانیه و درون wan  مقدار ۱۸۰ ثانیه می باشد. این شبکه‌های فراگرفته شده درون یک جدول به نام neighbor table قرار می‌گیرد. اکنون نوبت این است که با ارسال Update & Partial packets برای یکدیگر شبکه‌های خود را به یکدیگر advertise کنند. لازم به ذکر است در ابتدای همسایگی روتر ها تنها update packet ارسال می‌کنند و بعد از آنکه شبکه های یکدیگر را فراگرفتند بعد از آن تنها تغییرات شبکه را با partial packets به یکدیگر به اطلاع یکدیگر می‌رسانند. در روترها شبکه‌های یاد گرفته شده درون جدولی به نام Topology table قرار می‌گیرد. در واقع Topology table شامل تمامی مسیرها و شبکه‌ها برای دستیابی به مقصد مورد نظر می‌باشد. سپس پروتکل EIGRP شروع به پراسس توسط الگوریتم Dual خود می‌کند تا از روی این topology table بهترین مسیر ها را انتخاب کند و درون Routing table خود قرار دهد.

معیار انتخاب بهترین مسیر برای این پروتکل متریک می باشد. شرکت سیسکو فرمول پیچیده‌ی زیر را برای محاسبه‌ی متریک استفاده می‌کند.

EIGRP از پارامترهای Load، delay،bandwidth ، reliability به همراه ضرایب K1,K2,K3,K4,K5 استفاده میکند.

این ضرایب به شرح زیر است:

K1 = Bandwidth

K2 = Load

K3 = Delay

K4 = Reliability

K5 = MTU

شما می‌توانید با تغییر ضرایب هر کدام از این پارامترها به متریک مناسب خود رسیده و از مسیر دلخواه خود استفاده کنید. شایان ذکر است که به صورت پیش فرض تنها از پارامتر های delay و bandwidth در این فرمول استفاده می‌شود و ضرایب دیگر پارامترها به دلیل تغییر زیاد انها و تغییر مدام متریک صفر در نظر گرفته شده است تا از سوییچینگ بر روی مسیر های مختلف جلوگیری شود اما شما می‌توانید از این پارامترها نیز در محاسبه متریک استفاده کنید. Delay یک مسیر برابر با مجموع delay های لینکهای آن مسیر و bandwidth مسیر نیز برابر با کمترین bandwidth لینک های آن مسیر است.

ویژگی های پروتکل EIGRP

این پروتکل از VLSM و CIDR پشتیبانی میکند.

برای انتخاب بهترین مسیر از الگوریتم DUAL استفاده میکند.

قابلیت خلاصه سازی نت ورک ها (Auto Summary)

پروتکل EIGRP برای ذخیره اطلاعات خود از ۳ جدول زیر استفاده میکند:

Routing: در این جدول بهترین مسیر وجود دارد.

Neighbor: در این جدول لیست تمامی همسایه ها وجود دارد.

Topology: این جدول شامل مسیرهایی می باشد که میتوانند جایگزین بهترین مسیر شوند.

معیار انتخاب بهترین مسیر روترهایی ک تنها از یک روتینک پروتکل استفاده میکنند متریک میباشد و این معیار در صورتی که روترهای یک مجموعه از روتینگ پروتکل های مختلفی استفاده میکنند برابر مقداری به نام Administrative Distances) AD) میباشد.

جدول زیر Administrative Distances پیش فرض پروتکل های مسیریابی میباشد:

تبریک می گوییم مقاله معرفی پروتکلهای مسیریابی پایان رسید با مقالات بعدی ما را همراهی کنید.